Fabryka fajansu w Pruszkowie
PRUSZKÓW – pow. pruszkowski
JAKUB TEICHFELD. FABRYKA FAJANSÓW „PRUSZKÓW”
ST. EHREINCH. FABRYKA FAJANSU I WYROBÓW CERAMICZNYCH „PRUSZKÓW”
ZAKŁADY PORCELITU STOŁOWEGO „PRUSZKÓW”
PRUSZKOWSKA FABRYKA FAJANSU „PRUSZKÓW”
W 1880 roku Jakub Teichfeld (od 1857 roku właściciel fabryki fajansu w Kole i współwłaściciel – razem z Ludwikiem Asterblumem – fabryki fajansu we Włocławku) kupił grunt pod fabrykę i budynki mieszkalne dla robotników. Zakład powstał w 1882 roku a produkcję rozpoczęto w 1883 roku. Teichfeld podawał istnienie fabryki od 1857 roku nawiązując do tradycji Koła nad Wartą, która sprzedał. Fabryka miała bezpośrednie połączenie kolejowe z Koleją Warszawsko-Wiedeńską. Prowadzono Kasę Chorych i szkołę. Początkowo produkowano naczynia. W późniejszym czasie zaczęły powstawać kafle. W 1901 roku firma zdobyła nagrodę „Grand Prix” na Międzynarodowej Wystawie Ceramicznej w Petersburgu. W 1905 roku, po śmierci Jakuba Teichfelda, jego spadkobiercy Arnold i Mieczysław sprzedali fabrykę. Właścicielem został Judala vel Juliusz Bergier. Wymieniano również Pejsacha vel Piotra Demmana i Hendla vel Michała Cheina. W 1908 roku zatrudniano 250 robotników. Dyrektorami byli Mieczysław i Arnold Teichfeldowie. Oferowano: Naczynia fajansowe i płyty do mebli bambusowych. Na początku lat 20. XX wieku fabryka była nieczynna. W dniu 12 stycznia 1922 roku, nowymi właścicielami zakładu zostali Szloma vel Stanisław Ehrenreich i jego żona Amalia z Krupków. Kwota transakcji opiewała na 30 milionów marek polskich. Kierownikiem zakładu był inżynier ceramik Natan Krupke, brat właścicielki. Wzmianka w 1924 roku. Jako Fabryka Fajansu i Wyrobów Ceramicznych „Pruszków”, oferowano: wyroby fajansowe, kafle majolikowe i wyroby szamotowe w pierwszorzędnem wykonaniu. Siedziba zarządu mieściła się w Warszawie przy ul. Chmielnej 25. Po tym okresie zaprzestano produkcji kafli. Zakład funkcjonował pod nazwą Zakłady Porcelitu Stołowego „Pruszków”. W 1926 roku pojawiła się nowa nazwa: Pruszkowska Fabryka Fajansu „Pruszków”. W zarządzie wymieniano: S. Ehrenreich, J. Piwko, P. Cukierman i St. Leszczyński. Dyrektorem zarządu był Szymon Bieberstein. Biuro mieściło się w Warszawie przy ul. Zielnej 35. Zatrudniano 310 robotników a produkcję określano na 180 wagonów. W 1930 roku, zatrudniano 415 robotników. Biuro zarządu mieściło się w Warszawie przy ul. Chmielnej 25. W 1931 roku, ze względu na kryzys, zysk zakładu zmniejszył się o połowę. Fabryka nie dźwignęła się po kryzysie. Produkcja ustała w 1939 roku.
Źródło: Jerzy Kaleta – Pruszków Przemysłowy