Krótko o kaflarni Perkiewicza z Ludwikowa k/ Poznania…

LUDWIKOWO / MOSINA – pow. poznański

PERKIEWICZ MAX. THONWERKSBES
M. PERKIEWICZ. FABRYKA WYROBÓW ZGLINKI. LUDWIGSBERG POD MOSINĄ
POSENER TONWERKE G.m.B.H
ZAKŁADY CERAMICZNE M. PERKIEWICZA
CENTRALNY ZARZĄD WYTWÓRCÓW MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH
Jedna z najbardziej znanych poznańskich kaflarni i fabryk ceramicznych. Maksymilian Perkiewicz (ur. 1864 r.) był jednocześnie właścicielem cegielni i tartaku. Zakłady Ceramiczne M. Perkiewicza, powstały w 1886 roku, jako Perkiewicz Max. Thonwerksbes. Wzmianka w 1895 roku. Z małej fabryki produkującej rocznie ponad milion sztuk cegły, z czasem przekształciły się w prężny zakład, który w 1904 roku, osiągnął produkcję 16 mln sztuk. W 1918 roku zatrudniano 200 robotników. W tym roku rozpoczęto produkcje kafli. W 1906 pracowało 400 osób. Wzmianka w 1927 roku. W 1930 roku zakład zatrudniał 200 pracowników. Produkowano: cegłę szamotową, kafle, piecyki i kuchenki przenośne, dreny, donice, dachówkę i wyroby artystyczne. W 1936 roku firma prowadziła skład handlowy w Gdyni, przy ul, Morskiej 21. Wzmianka w 1940 roku. Po II wojnie światowej, kaflarnia przestała istnieć a cegielnia została znacjonalizowana i funkcjonowała pod nadzorem Centralnego Zarząd Wytwórców Materiałów Budowlanych. W okresie powojennym, nazwa kilku zakładów, do których należała dawna cegielnia Perkiewicza, zmieniała się w kolejności na: Mosińskie Zakłady Ceramiki Budowlanej, Śremskie Zakłady Ceramiki Budowlanej, Poznańskie Zakłady Ceramiki Budowlanej. Ponadto na terenie dawnej cegielni Perkiewicza, w okresie powojennym powstał zakład produkcji betonu „POZBET”. Od lat 90. XX wieku zakład nie istnieje.

Anonse prasowe przybliżające historię zakładu…