Garncarstwo – słownik wyrazów zawodowych i gwarowych
Na podstawie artykułu autorstwa Dionizjusza Czubali O LUDOWYM LECZENIU GLINĄ W POLSCE (NA PODSTAWIE BADAN PRZEPROWADZONYCH WŚRÓD GARNCARZY) Lud, t. 68, ’1984
baba – zobacz pniak
glazurowanie – pokrywanie naczyń roztworem wody, glinki i tlenków metali
dla nadania im połysku
glejta (niem. Glätte – gładkość, połysk) związek chemiczny,tlenek ołowiany
koloru żółto-czerwonego lub żółtego stosowany do produkcji szkła, farb, glazurowania
naczyń
ił – skała osadowa drobnoziarnista, składająca się głownie z minerałów ilastych,
u garncarzy: glina o szaroniebieskiej barwie
klusowanie – ręczne wygniatanie z gliny pęcherzyków powietrza
maczka – woda w naczyniu stawianym obok kręgu, służąca do zwilżania rąk
przy toczeniu naczyń
odraczać – tu odkładać, zaniechać
minia – (łac. minium – Cynober) tlenek ołowiawo-ołowiowy
macka – zob. maczka
pniak – glina po zrazowaniu uformowana w bryłę
polewa – cienka warstwa delikatnej glinki, którą pokrywa się naczynie z gliny w gorszym gatunku i maluje na niej lub żłobi wzór
razowanie – siekanie, rozdrabnianie gliny, czyli wstępna faza jej obróbki
słupek – zob. pniak
szkliwienie – zob. glazurowanie
szlaga – rodzaj drewnianego młotka do ubijania gliny
szlik (niem. Schlick) ił; u garncarzy: rzadka glina powstająca podczas toczenia
naczyń, ktorej nadmiar odrzuca garncarz do maczki
ślikier – zob. szlik
tarasić – deptać
uprawa gliny – uzdatnianie gliny przeznaczonej do produkcji naczyń (razowanie,
struganie, deptanie, klusowanie)