W drodze na południe, skręciliśmy do pałacu w Wiejcach.
Nie było w nim „zduńskich perełek” ale sam obiekt i wnętrze robi wrażenie…
W środku jeden stylizowany, współczesny kominek i historyczna ceramika.
Po pałacu, oprowadziła nas pewna, miła pani, dzięki czemu widzieliśmy apartamenty, salę balową, ogród zimowy i całą resztę.
Z czystym sumieniem polecamy obiekt na weekend lub konferencję…
Historia
Historia Wiejc zaczęła się wraz z nastaniem XVIII wieku, kiedy to hrabiowie Kwileccy założyli tu Majątek Ziemski i wybudowali dwór. Wieś położona na terytorium Pierwszej Rzeczypospolitej, po trzecim zaborze w 1793 roku, znalazła się w Królestwie Pruskim, aby potem, po upadku Napoleona, zostać w latach 1807-1815 częścią Księstwa Warszawskiego i powrócić w ręce Fryderyka Wilhelma.
Majątek w swej bogatej historii wyjątkowo często zmieniał swych właścicieli. Kwileccy, znajdujący się pod presją finansową, w latach 30. XIX wieku sprzedali go rodzinie Gorajskich. Ci zaś, po niespełna trzydziestu latach odsprzedali dwór rodzinie von Jena-Kothen, którzy wybudowali w tym czasie niewielki pałac. Oni natomiast spieniężyli Majątek rodowi Lobecke, który z kolei na przełomie XIX i XX wieku sprzedał dobra Raetzollom. Tuż przed wybuchem I Wojny Światowej Majątek po raz kolejny zmienił właścicieli, aby trafić do znanego rodu von Bennigsen.
W latach 30. XX wieku Oberleutnant Aleksander von Benninngsen rozbudował Majątek. Pałac został powiększony o boczne ryzality, jednocześnie ujednolicono elewacje, a wnętrzom nadano nowe funkcje, osiągając w ten sposób formę neobarokowego pałacu. Wówczas również rozbudowano sięgający rzeki Warty park oraz położone po północno-zachodniej stronie pałacu zabudowania folwarczne.
