O kaflarni w Machorach…
MACHORY – pow. konecki
L. BEYER FABRYKA TEKTURY I WYROBÓW CERAMICZNYCH
B. STĘPIEŃ. KAFLARNIA „MACHORY”
ZAKŁADY METALOWE PRZEMYSŁU TERENOWEGO „METALODLEW” w KOŃSKICH
Kaflarnia w Machorach powstała w 1897 roku. Założycielem zakładu był Ludwik Beyer, właściciel lokalnej huty, który prowadził także fabrykę tektury, jedną z najważniejszych na terenie zaboru rosyjskiego. W 1902 roku zatrudniano 120 robotników. Do wyrobu kafli, wykorzystywano białą glinkę wydobywaną w Machorach. Kaflarnia posiadała własne składy sprzedaży w Warszawie (przy ul. Jerozolimskiej 43), Łodzi, Petersburgu, Moskwie i Odessie. W fabryce, produkowano kafle: przedstawiające sceny rodzajowe i historyczne, majolikowe i terakotowe oraz kominki i kominopiece stylowe, płytki do wykładania ścian, polewę (glazurę) na kafle. Wyroby te, cieszyły się popularnością w całym Imperium Rosyjskim. Około 1900 roku, Ludwik Beyer, wygrał przetarg na budowę pieców i kuchni dworcowych na odcinku kolei transsyberyjskiej, od Uralu do Władywostoku. Kooperantem jego fabryki, była odlewnia Piotra Ławacza, powstała w Końskich, w 1894 roku, produkująca galanterię piecową. W 1904 roku, firma prowadziła skład firmowy w Warszawie przy ul. Jerozolimskiej 43 (Z. Beyer). W 1911 roku zatrudniano 30-120 robotników. Ludwik Beyer, był z pochodzenia Niemcem, wyznającym protestantyzm. W okresie międzywojennym przewodniczył ziemiaństwu w okolicach Żarnowa. Na przełomie XIX i XX wieku, wspierał rozbudowę kościoła św. Mikołaja w Żarnowie. Był jednym z inicjatorów reaktywowania żarnowskiej straży ogniowej. Po rozpoczęciu działalności jednostki w 1911 roku, w latach 1913-1916, pełnił funkcję jej prezesa. W latach 1927-1929, był jednym ze sponsorów i członkiem komitetu budowy siedziby towarzystwa gimnastycznego „Sokół” w Końskich. Ludwik Beyer pod koniec życia przeszedł na katolicyzm. W swoim majątku, w jednym z zabudowań dworskich założył kaplicę dla pracowników swej fabryki i folwarku. Większość wyposażenia kaplicy została wykonana w miejscowej kaflarni. W latach 30. XX wieku w fabryce zatrudniano 120 robotników. W latach 1923-1951 współwłaścicielem i dzierżawcą zakładu był B. Stępień. Po II wojnie światowej, zakład został znacjonalizowany. Wzmianka z 1952 roku. W 1970 roku fabryka weszła w struktury Zakładów Metalowych Przemysłu Terenowego „Metalodlew” w Końskich. Aktualnie zachowały się budynki fabryczne oraz zachowany system napędowy zakładu wraz z systemem spiętrzającym i doprowadzającym wodę.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Machory_-_ruiny_kaflarni.jpg
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Machory_3_jpg.JPG
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Machory#/media/File:Machory.JPG
Źródło: http://fotopolska.eu/Machory/b31729,Kaflarnia_i_papiernia.html?f=118333-foto
Sygnatura kafla z kolekcji Fundacji Monumenta Poloniae