O rzeszowskich kaflarniach…
ALOJZY MO(Ó)L. ZAKŁAD WYROBÓW GLINIANYCH I PIECÓW KAFLOWYCH
ALOJZY MOL I SYNOWIE. FABRYKA PIECÓW KAFLOWYCH
ROBOTNICZA SPÓŁDZIELNIA PRACY „KAFLOPIEC” W RZESZOWIE DRABINIANCE
Na początku działalności Alojzy Mol reklamował swoje usługi zduńskie jako kaflarz z Krakowa. Następnie, w 1899 roku powstała jego kaflarnia jako Zakład wyrobów glinianych i pieców kaflowych i funkcjonowała przy Placu Kilińskiego. W archiwalnym anonsie podano: Wykonywa piece w kolorach: brązowym, oliwkowym, białym, kremowym, niebieskim, wogóle wedle żądanego koloru – wykonywa także kuchnie kaflowe w różnych kolorach – za każde ustawienie pieca lub kuchni gwarantuje jeden rok. W 1908 roku zatrudniano 28 robotników. Alojzy Mol występował pod adresem ul. Drabiniarska. Mojżesz Mól ul. Plac Kilińskiego. W latach 30. XX wieku w fabryce o powierzchni 2 ha zatrudniano 15-40 robotników. Zarząd kaflarni w osobach Alojzy i Bronisław Mol, mieścił się przy ul. Batorego 26 a zakład produkcyjny w Drabiance. Firma posiadała swoje składy handlowe w Dębicy, w Pucku, w Gdyni, w Mysłowicach, w Łańcucie, w Nowym Sączu, w Poznaniu, w Sokalu i w Stanisławowie. Wzmianki w 1937 i w 1942 roku. W 1945 roku fabryka została znacjonalizowana. W latach 1951-1956 fabryka funkcjonowała w strukturach Robotniczej Spółdzielni Pracy „Kaflopiec” w Rzeszowie Drabiniance.
LIEBER IZAK. FABRYCZNY WYRÓB CEGIEŁ, PIECÓW KAFLOWYCH i SPRZEDAŻ WĘGLI, KOKSU i CEMENTU
Wzmianka o firmie w 1938 roku. Przedsiębiorstwo z siedzibą przy ul. Zamkniętej 3 składało się z Cegielni Kręgowej i Fabryki Pieców Kaflowych w Drabiance k/ Rzeszowa oraz działu handlowego (węgiel, koks, cement itp.). Roczna zdolność produkcyjna: 3 000 000 kafli.
POWIATOWY ZWIĄZEK WŁOŚCIAN
Prawdopodobnie, kaflarnia powstała przed I wojną światową z inicjatywy właścicieli ziemskich z okolic Rzeszowa. Przedsiębiorstwo z biurem przy ul. Batorego róg Wojskowej, poza ofertą handlową złożoną z bogatego asortymentu i składu drewna prowadziło kaflarnię przy ul. Rejtana. W ofercie były piece jasne i brązowe. W 1918 roku, siedziba przedsiębiorstwa mieściła się przy ul. Grunwaldzkiej 20. Oferowano m.in.: piece kaflowe, białe i kolorowe, gładkie i deseniowe, od najtańszych do najbogatszych.
CEGIELNIA MIEJSKA i FABRYKA DACHÓWEK W RZESZOWIE
INŻ. ŚLIWIŃSKI. CEGIELNIA
MIEJSKIE ZAKŁADY CERAMICZNE W RZESZOWIE
DYREKCJA PRZEMYSŁU MIEJSCOWEGO W RZESZOWIE – ZAKŁADY CERAMICZNE w DOBRZECHOWIE
Cegielnia w zasobach gminnych funkcjonowała od 1863 roku. W 1897 roku cegielnia została wydzierżawiona inż. Śliwińskiemu na 25 lat. W 1914 roku pokłady gliny zostały wyeksploatowane a podczas I wojny światowej zakład został zniszczony. Na przełomie 1918/1919 roku zakład ponownie przeszedł w zarząd miejski. Przedsiębiorstwo funkcjonowało przy ul. Rejtana 10. W 1926 roku powstała betoniarnia. W 1933 roku, nastąpiła zmiana nazwy na Miejskie Zakłady Ceramiczne w Rzeszowie. Oferowano: cegłę ręczną, maszynową, dachówkę, gąsiory, wyroby cementowo-betonowe oraz kafle z gliny zwykłej oraz szamotowej, kolorowe ciemne i jasne. W 1948 roku kaflarnia wchodziła w skład Dyrekcji Przemysłu Miejscowego w Rzeszowie – Zakłady Ceramiczne w Dobrzechowie. Produkowano wówczas: cegłę pełną maszynową (…), kafle i garnki gliniane – polewane.
WOLF PECHHALT. WARSZTAT KAFLARSKI
Wzmianka o zakładzie w 1913 roku. Zakład funkcjonował przy ul. Mickiewicza.